Drukowanie SLS jest jedną z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych metod drukowania 3D. Należy do grupy fuzji w złożu proszku. Selektywne spiekanie laserowe oznacza, że laser ostrożnie spieka cząstki proszku materiałowego, łącząc je i budując część warstwa po warstwie. Materiały stosowane do SLS to tworzywa termoplastyczne stosowane w postaci granulatu. Druk SLS jest uważany za kompetentną metodę produkcji części w ściśle określonym terminie. Jest kompatybilny z produkcją małoseryjną. Technika produkcji warstwa po warstwie może wytwarzać części o skomplikowanej geometrii przy mniejszym czasie i tytule bez marnotrawstwa. Oprócz szybkości, spójności i produkcji części o doskonałych właściwościach mechanicznych, SLS wyróżnia się wśród innych metod druku 3D, takich jak SLA i FDM. Aby jednak wykorzystać wszystkie możliwości selektywnego spiekania laserowego, należy posiadać szczegółową wiedzę na temat jego zalet i ograniczeń.
Druk SLS – na czym polega?
SLS to rodzaj technologii druku 3D w złożu proszku (PBF). W SLS laser o dużej mocy wciąga każdą warstwę do złoża proszku, zwykle nylonu. Laser spieka cząstki proszku, tworząc stałe struktury. Po zakończeniu warstwy płyta konstrukcyjna nieznacznie się obniża, a powlekarka proszku rozprowadza nowy proszek na poprzedniej warstwie. Technologia ta jest bardzo precyzyjna, a grubość warstwy wynosi zazwyczaj od 50 do 200 mikronów. Po zakończeniu drukowania operator maszyny musi je usunąć. Większość niewykorzystanego proszku można poddać recyklingowi, mieszając go ze świeżym proszkiem; kolejna zaleta SLS. Jednak bardziej wydajne jest drukowanie tylu części, ile zmieści się w komorze jednocześnie.
Ogólna charakterystyka
SLS jest jedną z najbardziej wydajnych form druku 3D dostępnych na rynku i jest jedną z form przemysłu wysokiej technologii. Jest przeznaczony do użytku profesjonalnego i przemysłowego, najtańsze rozwiązania zaczynają się od około 6000 USD. Maszyny do obróbki końcowej, takie jak stacje odproszkowania i sita proszkowe, są niezbędne do pokrycia całego przepływu pracy. Jego głównymi zastosowaniami nadal jest szybkie prototypowanie, chociaż niektóre firmy wykorzystują tę technologię również do małych serii produkcyjnych. SLS ma pewne kluczowe cechy, które czynią go lepszym od modelowania osadzania topionego (FDM) lub stereolitografii (SLA) dla określonych zastosowań. Pierwszym z nich jest fakt, że części są drukowane w zamkniętej komorze pełnej proszku. Proszek działa jak własny materiał nośny, eliminując potrzebę stosowania jakichkolwiek konstrukcji wsporczych. Oznacza to również, że możliwe jest drukowanie niesamowitych geometrii, które byłyby niemożliwe dla FDM lub SLA.